کد مطلب:149844 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:198
مجموعه ی اصحاب از حسین سخن می گویند
شیخ صدوق، اعلی الله مقامه، نقل كرده است كه امام زین العابدین، علیه السلام، فرمود: چون كار بر حسین بن علی بن ابی طالب، علیهماالسلام، سخت شد، آنان كه با وی بودند، بسوی آن حضرت نظر انداخته و او را برخلاف خود یافتند، زیرا آنان هر چه كار سخت ترمی شد، رنگشان تغییر می كرد و اندامشان به لرزه در می آمد و دلهایشان مضطرب می شد، در حالی كه امام حسین، علیه السلام، و بعضی از مخصوصین وی، رنگهایشان برافرخته تر و روشن تر می گردید و اعضا و جوارح آنان ثبات، و دلهایشان آرامش و سكون داشت.
اینجا بود كه بعضی از آنان به بعض دیگر گفتند: انظرو لایبالی بالموت؛ بنگرید كه امام حسین هیچ باكی از مرگ ندارد.
امام حسین، علیه السلام، به آنان فرمود: صبرا بنی الكرام فما الموت الا قنطرة تعبربكم عن البؤس و الضراء الی الجنان الواسعة و النعیم الدائمة فایكم یكره ان ینتقل من سجن الی قصر و ما هو لاعدائكم الا كمن ینتقل من قصر الی سجن و عذاب ان ابی حدثتی عن رسول الله صلی الله علیه و آله ان الدنیا سجن المؤمن و جنة الكافر و الموت جسر هؤلاء الی جناتهم و جسر هؤلاء الی جحیمهم ما كذبت و ما كذبت؛ [1] .
صبر كنید ای بزرگ زادگان، زیرا مرگ نیست مگر پلی كه شما را از گرفتاری و مشكلات، به باغهای گسترده ی بهشت و نعمتهای دایمی، منتقل می سازد، پس كدام یك از شما خوش نمی دارد كه از زندان به قصر منتقل گردد؟ و مرگ برای دشمنان شما نیست، مگر مانند كسی كه از قصر به زندان و عذاب منتقل می گردد. براستی كه پدرم نقل می كرد از رسول خدا، صلی الله علیه و آله و سلم، كه دنیا زندان مؤمن و بهشت كافر است. و مرگ پل عبور آنان - خوبان و مومنان - به سوی بهشت و اینان - كافران - به سوی دوزخشان می باشد. به خدا سوگند دروغ نگفته ام و دروغ به من گفته نشده است.
آنچه در این قسمت، مورد استشهاد ما می باشد این است كه
اصحاب امام حسین، علیه السلام، كه هر كدام، خود بسان كوهی ثابت بودند از روحیه ی والا، قلب قوی، آرامش و اطمینان روحی حضرت امام حسین، علیه السلام، به شگفت آمده بودند و در میان خود گفتگو می كردند و با حالت اعجاب انگیزی می گفتند: انظرو لا یبالی بالموت؛ بنگرید كه اصلا باكی از مرگ ندارد و مثل اینكه چیزی نشده و خبری نیست، به خیالش نمی آید كه در آستانه ی مرگ قرار گرفته است.
آری، امام حسین، علیه السلام، در نگاه اصحاب، انسانی فوق العاده بود و حالات او برایشان تازگی داشت و او را بی باك و بی اعتنا به مرگ، معرفی می كردند.
اینجا بود كه بعضی از آنان به بعض دیگر گفتند: انظرو لایبالی بالموت؛ بنگرید كه امام حسین هیچ باكی از مرگ ندارد.
امام حسین، علیه السلام، به آنان فرمود: صبرا بنی الكرام فما الموت الا قنطرة تعبربكم عن البؤس و الضراء الی الجنان الواسعة و النعیم الدائمة فایكم یكره ان ینتقل من سجن الی قصر و ما هو لاعدائكم الا كمن ینتقل من قصر الی سجن و عذاب ان ابی حدثتی عن رسول الله صلی الله علیه و آله ان الدنیا سجن المؤمن و جنة الكافر و الموت جسر هؤلاء الی جناتهم و جسر هؤلاء الی جحیمهم ما كذبت و ما كذبت؛ [1] .
صبر كنید ای بزرگ زادگان، زیرا مرگ نیست مگر پلی كه شما را از گرفتاری و مشكلات، به باغهای گسترده ی بهشت و نعمتهای دایمی، منتقل می سازد، پس كدام یك از شما خوش نمی دارد كه از زندان به قصر منتقل گردد؟ و مرگ برای دشمنان شما نیست، مگر مانند كسی كه از قصر به زندان و عذاب منتقل می گردد. براستی كه پدرم نقل می كرد از رسول خدا، صلی الله علیه و آله و سلم، كه دنیا زندان مؤمن و بهشت كافر است. و مرگ پل عبور آنان - خوبان و مومنان - به سوی بهشت و اینان - كافران - به سوی دوزخشان می باشد. به خدا سوگند دروغ نگفته ام و دروغ به من گفته نشده است.
آنچه در این قسمت، مورد استشهاد ما می باشد این است كه
اصحاب امام حسین، علیه السلام، كه هر كدام، خود بسان كوهی ثابت بودند از روحیه ی والا، قلب قوی، آرامش و اطمینان روحی حضرت امام حسین، علیه السلام، به شگفت آمده بودند و در میان خود گفتگو می كردند و با حالت اعجاب انگیزی می گفتند: انظرو لا یبالی بالموت؛ بنگرید كه اصلا باكی از مرگ ندارد و مثل اینكه چیزی نشده و خبری نیست، به خیالش نمی آید كه در آستانه ی مرگ قرار گرفته است.
آری، امام حسین، علیه السلام، در نگاه اصحاب، انسانی فوق العاده بود و حالات او برایشان تازگی داشت و او را بی باك و بی اعتنا به مرگ، معرفی می كردند.
[1] صدوق، محمد؛ معاني الاخبار، ص 289 و 288.